Waarom begeleiding bij re-integratie zo belangrijk is.

Je bent een enige tijd uit de roulatie geweest, omdat je burn-outklachten had. Maar nu ga je weer aan de slag.  Als je weer energie hebt, je klachten zijn grotendeels verdwenen en je bent herstellende is het goed je werk weer langzaam te gaan oppakken. Vaak gebeurt dat in kleine stapjes. Je begint enkele uren per week en bouwt weer langzaam op naar je volledige werkuren.

Je wilt echt heel graag weer beginnen, maar tegelijkertijd zie je er enorm tegen op. Als de startdatum nadert, breekt het zweet  je uit. Hoe kan dat? Je slaapt slecht sinds je besloten hebt om weer te beginnen. Ja, zelfs je burn-outklachten komen weer opzetten. Je denkt; “Dat kan nooit goed zijn”. 

Dit overkwam ook Bart (accountmanager, 35 jr).
Bart viel uit 3 maanden geleden uit. Op die bewuste eerste ziektedag waarop hij echt niet meer verder kon, werd hij met spoed vanuit zijn werk naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis  gebracht. Men vermoedde een hartaanval, maar het bleek hyperventilatie te zijn. De diagnose: een extreem hoge bloeddruk, zware vermoeidheid en andere gevolgen van overbelasting. Voor mij een klassiek geval van stress- en burn-outklachten.

Bart is enorm geschrokken van de onverwachte en vooral heftige reactie van zijn lichaam. Hij vertelde mij dat hij zich niet gerealiseerd had dat zijn stressniveau zo hoog was. Bart houdt van zijn werk en  zet zich met veel enthousiasme in. Hij krijgt veel complimenten over zijn prestaties en wil zo snel mogelijk weer aan het werk. Dus hoezo stressklachten?!

Na een intensief coachingstraject binnen mijn bedrijf gaat hij weer aan het werk, maar de avond voordat hij weer begint krijgt hij opnieuw een hyperventilatieaanval. Bart vraagt zich af of hoe dit kan? Bart onderzocht de oorzaken van zijn  burn-outklachten, werkte aan het veranderen zijn werkgedrag en deed mee aan ademtraining. Hij heeft geleerd hoe hij zaken anders kan doen, zodat het niet opnieuw ten koste gaat van zijn gezondheid. Dus Bart snapte niet waardoor de hyperventilatieaanval opnieuw terugkeert en belt me in paniek op.  

Abrupte uitval, zoals in het geval van Bart, kan zeer traumatisch zijn. De impact is groter dan je had kunnen vermoeden.  Je was compleet de controle verloren over wat er gebeurd. Je zag het niet aankomen en je had dit niet verwacht van jezelf. Je hebt het vertrouwen in je lichaam, en jezelf verloren! 

Wie garandeert je namelijk, dat deze “onverwachte abnormale” reactie van je lichaam je niet weer opnieuw overkomt. Na zo’n ingrijpende gebeurtenis weer teruggaan naar je voormalige werksituatie roept verschillende gevoelens van angst en onzekerheid op. Niemand kan garanderen dat je dit niet opnieuw overkomt. En dit wil je niet nog eens ervaren!. Ook Bart is dus bang dat hem dit weer overkomt als hij begint met werken.

Het vertrouwen in jezelf en in je lijf is weggeslagen. Er komen gevoelens van onmacht en onzekerheid opzetten: “Ik kan het niet”, “Het is te vroeg”, “Ik kan dit niveau van werken niet meer aan”, etc. Voor je gevoel bent je weer terug bij af. En je vraagt je af of je überhaupt nog wel kunt werken ooit.. Allemaal vragen die komen, omdat je je (zelf)vertrouwen kwijt bent geraakt

En het is een valkuil om je gevoel te volgen. Focus je niet geheel op je gevoel, want het gebrek aan zelfvertrouwen en het trauma zorgen ervoor dat je gevaar ziet in weer gaan werken.

En weet dat angst om weer te beginnen bij een burn-out hoort en niet abnormaal is. Je lichaam heeft je voor je gevoel in de steek gelaten en een reactie gegeven waar je geen controle over had. En dat is een traumatische ervaring.

Het is een logische reactie op de hele situatie. Bij herstel moet je weer gaan leren te vertrouwen op jezelf. Je zelfvertrouwen zal opnieuw moeten groeien. Vertrouwen opdat wat je nu doet, je een goede reactie gaat geven. Kennis van hoe het anders kan en hoe je terugval voorkomt, is niet genoeg. Je moet opnieuw gaan ervaren dat je het werk nog steeds kunt en dat je blijft staan.  

Maar dit “logisch gevolg” is een van de redenen waarom goede begeleiding bij terugkeer noodzakelijk is. De reactie is een ‘niet te onderschatte angst’ die je serieus moet nemen en niet ontkent kan worden. Als je opnieuw begint met werken, is het goed om zicht te hebben op wat en waarom dit je overkomen is.  Deze kennis zorgt voor meer controle en zekerheid, een houvast als het ware. Daarna

Want 1 op de 5 burn-outers valt helaas weer terug en re-integreert niet in het werkproces. En dit is een van de redenen waarom je terug kunt vallen. Goede begeleiding zorgt er voor dat deze fase in je herstel goed verloopt. Dat je angst overwint en dat je daarin gesteund en begeleid wordt.

Wat zal Bart moet doen in deze situatie? Hij moet dus juist opnieuw het gevaar opzoeken en leren vertrouwen door te ervaren dat het nu echt anders gaat. Maar dat is moeilijk als angsten opkomen! Ervaren in plaats van weten.  Want je krijgt immers vertrouwen in jezelf door het daadwerkelijk te doen en te zien dat het weer lukt. En dat kun je  in veel gevallen niet alleen

Dus de conclusie: Het is onverstandig om het proces van re-integreren in je werk alleen te doorlopen. Professionele begeleiding is echt op zijn plaats. Angsten overwinnen vraagt om goede begeleiding. Goede begeleiding zorgt er voor dat je sterker uit een burn-out komt. Zelfs sterker dan je van te voren was